Monet

In 1845, toen Claude nog maar vijf jaar was, verhuisde de familie Monet van Parijs naar Le Havre, in Normandië. Toen de jongen zestien jaar oud was, ging hij naar de middelbare school voor kunsten in Le Havre, waar hij bekend werd om zijn houtskool karikaturen en zijn landschappen en zeegezichten. In die tijd kreeg Claude zijn eerste tekenlessen van de Franse kunstenaar Jacques-François Ochard en ontmoette hij Eugène Boudin, die zijn mentor zou worden. Nadat zijn moeder in 1857 was overleden, besloot de jongeman bij zijn tante Marie-Jeanne Lecadre, een amateur-schilderes die een uitstekende relatie onderhield met Armand Gautier, te gaan wonen. Tegen de wil van zijn vader in, schreef Monet zich in bij de Zwitserse Academie, een privékunstschool. 

In 1861 werd Monet opgeroepen om zijn verplichte militaire dienst te vervullen, die in die tijd zeven jaar duurde. Monet werd gestationeerd bij het cavalerieregiment in Algerije, waar hij ziek werd van tyfus en in de zomer van 1862 terugkeerde naar Frankrijk. Tussen eind 1864 en begin 1865 vestigden Monet en zijn vriend, de schilder Fréderic Bazille, zich in een eigen atelier in Parijs, en datzelfde jaar kon Monet twee zeegezichten tentoonstellen in de Salon van Parijs die zeer goed werden ontvangen door de critici. Dat eerste succes moedigde Monet aan om zijn monumentale werk Het ontbijt te plannen voor de tentoonstelling van de Salon van 1866. Zijn schilderij wilde dat van Edouard Manet Lunch op het gras (1863) imiteren, een werk dat een groot schandaal veroorzaakte door een naakte vrouw te tonen. Maar in tegenstelling tot dat van Manet, was het schilderij van Monet meer conservatief, veel meer aangepast aan de smaak van die tijd. Helaas kwam het niet op tijd voor de tentoonstelling. Terwijl hij druk bezig was met zijn schilderij, ontmoette hij het model Camille Doncieux, met wie hij een liefdesrelatie zou beginnen. Hopeloos verliefd schilderde Monet zijn geliefde in het werk Camille in groene jurk in slechts vier dagen, een schilderij dat werd toegejuicht door de critici. 

Op 8 augustus 1867 werd Jean geboren, de eerste zoon van de schilder en Camille, maar deze vreugde werd overschaduwd door een zware tegenslag: zijn werk Vrouwen in de tuin werd afgewezen door de Salon van Parijs (De Salon van Parijs was de officiële kunsttentoonstelling die de Academie voor Schone Kunsten in Parijs, Frankrijk, organiseerde. Gedurende minstens 200 jaar was de tentoonstelling in de Salon van Parijs essentieel voor elke kunstenaar die succes wilde hebben) In 1870 wees de jury opnieuw een van zijn werken af voor de Salon. In reactie op de weigering van de Salon van Parijs om schilderijen van niet-gevestigde schilders tentoon te stellen, werd de Salon des Refusés gecreëerd, een ruimte waar jonge kunstenaars werken presenteerden die de normen en stijlen doorbraken die waren vastgesteld door de Franse Academie voor Schone Kunsten. 

Monets economische situatie werd steeds precairder en, achtervolgd door schuldeisers, moest hij de stad verlaten. Hij ging in Londen wonen, maar in 1871 besloot Monet terug te keren naar zijn land en vestigde zich in Argenteuil, een dorp niet ver van Parijs. 

 In 1872 of 1873 schilderde hij zijn beroemde schilderij Impression: soleil levant (Impressie: zonsopgang), een schilderij dat hij in 1874 kon tentoonstellen in de studio van de fotograaf Nadar, in Parijs, dat hoewel het het onderwerp was van spot en kritiek, gaf zijn naam aan de impressionistische beweging. In 1878 werd Michel, de tweede zoon van Claude en Camille, geboren. Deze bevalling ondermijnde de toch al fragiele gezondheid van Camille, die in 1879 zou overlijden.

 Eind 1890 begon Monet met het schilderen van de zogenaamde “serie” schilderijen, waarin een onderwerp of landschap werd afgebeeld onder verschillende licht- en weersomstandigheden. Het eerste van deze serie schilderijen werd getiteld Hooibergen. In plaats van gedefinieerde lijnen, gebruikte Monet losse en vervaagde penseelstreken om de illusie van vormen en objecten te creëren. Dit werd een kenmerkend kenmerk van het impressionisme. Monet gaf er de voorkeur aan om buiten (“en plein-air”) te schilderen in plaats van in een studio. In 1912 werd bij Monet cataract in beide ogen vastgesteld, een aandoening die geleidelijk vorderde tot het punt waarop hij sommige tinten niet meer kon onderscheiden en bijna volledig blind werd. Op 83-jarige leeftijd, in 1923, stemde hij ermee in om een operatie te ondergaan om zijn artistieke werk niet op te geven. Zijn werk uit die tijd, terwijl de cataract zijn zicht beïnvloedde, toonde een roodachtige tint, typerend voor mensen die aan deze ziekte lijden. 

Claude Monet stierf op 5 december 1926 in zijn huis in Giverny, een plaats die in 1980 zijn deuren opende voor het publiek en momenteel wordt beschouwd als de op één na meest bezochte toeristische bestemming in Normandië.